ولادت

    روز پنجم مهرماه سال نود و یک ، در راه رو انتظار درست پشت در اطاق عمل بیمارستان قدم میزدم همراهانم کمی دورتر بودند و ساعت تازه از یک بامداد گذشته بود که درب الکترونیک اطاق عمل باز شد بجز من کسی در راه رو انتظار نبود و خدمه محترم اطاق عمل خبر تولد فرزندم را به من دادند و خیالم را از سلامتی مادر و بچه راحت نمودن و برای دیدن فرزندم به محل دیگری راهنمایی شدم. آنجا بخش نوزادان بود و توسط برگه ای که روی درب آن نصب بود اعلام کرده بودند که برای دیدن نوراد نام مادر نوزاد از طرف پرستاران بخش نوزادان صدا زده خواهد شد منهم برای دیدن فرزندم به انتظار نشستم دقایق زیادی گذشت از نشستن خسته شده و در حال قدم زدن بودم که درب بخش نوزادان باز شد و خانم پرستار با یک نوزاد در بقل جلو آمد و گفت آقا منتظر دیدن نوزادتان هستید منهم گفتم بله بله او گفت پس چرا زنگ بخش را نمیزنید (بخش نوزادان دارای زنگ بود) گفتم : آخر اینجا نوشته اید... که حرف را قطع کرد و گفت آن نوشته برای هنگام روز است در این حین چشمان من دوخته شده بود به نوزاد در آغوش خانم پرستار و ایشان گفت نام مادر نوزاد را بگویید تا نورادتان را بیاورم که  ببینیدش و من سریعاً گفتم همین است همین است او گفت مطمئنی من نام همسرم را گفتم نوشته دور دست نوزاد را نگاه کردیم درست بود آن نوزاد فرزند خودم بود چرا که چهره اش از لحاظی شبیه مادرش و از سایر لحاظ شبیه خودم بود و با کمی ابراز احساسات به فرزندم اجازه خواستم تا همراهانم را برای دیدن نوزاد صدا بزنم و اولین عکس را توسط گوشی همراهم از فرزندم گرفتم  و این عکس تصویر 53 دقیقه ای آقا رافع شد.